Tam otuz yıl geçti aradan.
Denizini koklamadan.
Caddelerinde dolaşmadan.
Özgürce inbata vurmadan kendini.
Dostum, bana şimdi İzmir’i anlat.


Bak kaleden, İzmir nasıl görünür?
Konak ışıltılı ve canlıdır.
Mavnalarda umut birden yorulur.
Ter ve emek vurulur orda.
Raşit, bana biraz İzmir’i anlat.


Dostum bana şimdi İzmir’i anlat.
Sokakları hala yağmur mu kokar?
Denizi balık mı, yosun mu kokar?
Yoksa umut mu kokar insanları.
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.


Kordonboyu denize geçmiştir biraz.
Duyduğun karanfil değil, aşkın kokusudur.
Kemeraltı kalabalığında kaybolan sesin.
Ta Buca’da okuldan nasıl duyulur?
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.


Basmane her zaman şenlik içindedir.
Fuarı herkesin gönlündedir.
İlk kez gittiğim Zeki Müren konseri
Otuz yıldır yüreğimin gizesindedir.
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.


Hıdrellez şenlikleri varken Karşıyaka’da.
Denize kurşun sıkılır.
Yaralı bir kentin çocukları susar.
Umut kurutulur, yürekler yorulur.
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.


İnciraltı, portakal bahçeleri içinde.
Denizi dalga dalga yüreğimdedir.
Orda umut, orda aşk, orda özlem var.
Orda erimiştir gençlik rüzgârım.
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.


Balçova’da teleferik kanatlanır çıkar.
Tellerde sallanan benim umutlarımdır.
Tepede aşkımı bıçakla kazıdığım sıra.
Yaralı bir adamın gönlünü saklar.
Raşit, bana biraz İzmir’i anlat.


Arkadaşlarımın her biri şimdi orada.
Yürekleriyle koşturarak okullarda.
Umuda yelken açıyorlar ya.
Atatürk gülüyor her an onlarla.
Raşit, bana şimdi İzmir’i anlat.
Dostum, bana şimdi İzmir’i anlat.

Ali Özen




--------------------------------------------------------------------------------
Bu şiirin hikayesi:

Raşit arkadaşım bana facebookta ’’Dostum bana İzmir’i anlat, ’’adlı bir video gönderdi. Bu videonun isminden esinlenerek şiiri yazdım.