savaşta çarıklarını yiyen bir dedenin torunuyum ben.

harbe giden dokuz evlattan bir tanesi geriye dönen,

çarığını yiyen dedem…

--------------------------------------------------

Kurtuluş Savaşı ve Yunanlılar…

karanlığın ortasındaki aydınlıkta tetikten ayrılan parmaklar,

dişler, kafalar, kollar…

yükselen masum kanatlılar,

bedenden kurtulup çekilmişler göğün yedinci yüzüne

dedem esir düştüğünde gavurun eline.

ata ocağından yüreğime akseden feryatlar,

beni yıllar öncesinden

kor bir anıyla dağlar.


işte o anılar…

esir kampında eli kanlılar,

deli/kanlıları sıralamışlar da

tek tek alınlarına kurşunla kuyu kazmışlar.

son iki Memed’e gelince

birini aşçı, dedemi bahçıvan yapmışlar.

iki yılın bitiminde,

dedem ve arkadaşı sessizce

yol almışlar özgürlüğe.


yürümüşler dağ taş demeden

yemişler böcek, ot, çarık ayırt etmeden.


ay ışığı kollarını sararken gecenin rengine

dedem yetişememiş son nefese.

dedemin arkadaşı …

boğazında çarığı…

ruhların evlerinde bir yer daha açıldı.

------------------------------------------

savaşta çarıklarını yiyen bir dedenin torunuyum ben.

harbe giden dokuz evlattan bir tanesi geriye dönen,

çarığını yiyen dedem…



Nuray KARAMAN
08.07.2009