GÜNEŞİN GÖZYAŞLARI


Güneşin ışığını bilir misin?
O kadındır
Kadın sevdamız da beyaz bir çiçek gibidir.
Mavi bir ışıktır o tez elden
Hani el değince bozulan
Gölge düşünce küsen
Böyle kav ‘lü karar kılınmış ezelden
Böyle yazılmış emanet kaderleri
Güneşin gözyaşlarını silebilir misin?

Bereket fidanları süslü bahçelerde büyür
İşte o kadın, evimizin aşıdır
Serer ayaklarımıza mutluluğu
Kahkahalarında papatyalar açar
O evrenin başıdır
Hayat yüklüdür
Bütün güzelliklerin kafiyesidir o
En kara akşamlarda
Bahtımıza doğan
En parlak yıldızdır
Yıldızsız yolunu bulabilir misin?

Karları toprak eden
Yeşili yaprak eden odur
Hanım da, hanımcık da sevgili de
Sultanda kadındır
Şarkıda, şiirde, hecelerde
Düşün, hangi kara
Veya hangi kurşuni gecelerde
Onu silebilmiştin yüreğinden
Hangi çiçekti onu hatırlatan
Kalbindeki yücelerde
Mehtabın altında
Hangi şarkıyı birlikte söylemiştiniz
Şimdi o şarkıyı unutabilir misin?

Kaç kere evrenin gözünden bile kaçırıp
Evim, evindir dedin
Peri masalları vaat ettiğini ne çabuk unuttun
Hangi tatlı sözlerinle çalıp kimliğini
Yeni kimlik vaat ettin
Hangi mevsimlerin gözlerinde
Bahar gibi doğduğunu söyledin
O sözler, o yeminler nede erken unutuldu
Ya o hayalleri, rüyaları
Yalanların içine katabilir misin?


Hecelerin koşuştuğu sayfalarda
Kaç hareli ağıtlar yazdığını
Kaç tatlı söz buluşturup
Gökteki yıldızlardan, bir demet sunduğunu
Şimdi ufacık bir özrü sunmazken
Deryalarda gezdiğini
Ferhat olut dağları deldiğini
Mecnun olup çölleri aştığını
Yeter ki sen iste güneşi ayağına
Mehtabı kollarına vereyim dediğini
Ne çabuk, ne çabuk unuttun
Şimdi verdiğin sözden sapabilirmisin?

Ecel akıncıları gelmeden koş
Var git, tut ellerinden
Sevdiğini söyle ona
Söyle; bin kere, yüz bin kere
Dön şöyle gözlerine bir bak
Aklını bulandıran zulümleri yıka
Yakasına bir beyaz çiçek tak
Yaprağı tebessüm
Tomurcuğu sevgi olsun
Hasretleri topla, vuslatlara kat
Öp güneşi yanağından
Güneşin gözyaşlarını akıtma
Yapabilir misin?

Muzaffer TEKBIYIK.