Öyle bir kuytu istiyorum ki mahşer yerini aratmasın
Buram buram taşı toprağı ciğerlerimi dağlasın!
Parçalansın gövdem, millerce ötelere dağılsın,
Kara çarşaflar gözlerimi, kabir taşım yüreğimi bağlasın,

Kilitler vurun tabutuma, açılmaz olsun
Kimse göremez, çıkamaz olsun...

Sarsınlar beni sıkı sıkıya da nefsim yok olsun,
Unutulsun kimliğim toz, kara duman olsun...
Zulüm dikin mezarıma kökleri gözlerimi oysun...
Kuru kemik atın yanıma, açlığımda yemeyim olsun...

Zehirli şerbet dökün ayaklarıma, kurtların, böceklerin mekânı olsun,
Karayılan atın koynuma, kabuğuna çöplük olsun,
Kayalar ekleyin toprağıma, güneş geçirmez, ses vermez olsun
Olsun da nefsin yok olsun, kahrolsun olsun, pişman olsun...
Aldığım canlar, kırdığım kalpler, unuttuğum nesiller hesap sorsun...

Dilimi koparın, tırnağımı çıkarın da nefsim yok olsun, pişman olsun...
Atın kabir taşımı, kimse bilemez, hatırlamaz olsun
Kor alevler yakın üstümde, ot yeşermez, çiçek bitmez olsun!
Sökün yüreğimi de verdiğim azap, çektirdiğim çile tekrarlanmaz olsun...

Olurda, yaparsam hak yolunda bir hata, çektiğim azap bin kat fazla olsun!
Yeter ki nefsim doğru olsun, hak yolunda gider olsun...

Cehennem zindanım, ateşi gözyaşım olsun,
Yeter ki nefsim yok olsun, pişman olsun...
Dehşet, acı ekin yanı başıma,
Tohumları bacaklarımı tutsun,
Kimse kaçamaz, yürüyemez olsun
Mezarım, azap kalesi, toprağım cehennem bekçisi olsun!
Kimse giremez el veremez olsun...

Kelebekler, böcekler ve daha nice kimseler iliklerimi kurutsun...
Yumuşamazsa taş kalbim, kara tabut zindanım olsun
Yeter ki nefsim yok olsun,
Yeter ki doğru yolu bulsun...

Nefsim beni kendimde bulsun, yeniden doğsun,
Yeter ki hak yolunda gider olsun...

...by... Hakan ERBAŞ 02.03.09