Geçer iken Elazığ’ın içinden
Tanır gibi oldum siyah saçından
İsmini danıştım sordum kaçından

Dediler ezelden buralı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Ayın on dördüdür dünya maralı
Yârinden ayrılmış gönlü yaralı
Kimseyle konuşmaz gördüm göreli

Dediler yüreği yaralı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Elazığ’a gelin oldu olalı
Yolları gözlüyor geldi geleli
Gözleri buğulu her gün çileli

Gülmedi buraya varalı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Ceylan gibi gözü yâri andırır
Bu yârim değilse neden yandırır
Aklımı başımdan alıp döndürür

Elazığ güzeli maralı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Allah’ım bu nasıl acı bir gündü
Ciğerim sızladı yüreğim yandı
Tanınmamak için sırtını döndü

Dediler ki bahtı karalı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Tanıdık geldim ki böyle ezildi
Takati kalmadı feri çözüldü
Dilleri tutuldu rengi bozuldu

Sinemi yandırdı çıralı gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Yüzün döndü meramımı yetirdi
Kâkülden tanıdım aklım yitirdi
Dilimi lal etti dize getirdi

Bizim memleketli yöreli gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Elazığlı gelin baktı ağladı
Boynuma sarıldı canım dağladı
Mustafa’yı köle etti bağladı

Yüreği sızlayan pareli gelin
Kimseler bilmiyor nereli gelin

Mustafa Deniz