Efkarı çığlıktı
Ufkumda doğan günlerin
Acısına sarılıp
Mavi vurgunu
Küskün kelebeklerim
Gamzeli soluk gülüşlerime
Sokuluyor
Gamze dedim de
Hiç gamzem olmadı ki benim

Bana sunduğun
Ölümsüzlük tınısında
Dört telden çıkan
Hangi notaydı
Hayata bağlayan

Doymamış coşkuların
Yatağında
Yalaz yalaz dağılan
Alev miydi yoksa
Umutsuz kavuşmaların
Eteğine sığındığımız

Bedenlerden sıyırıp
Tenimizi
Böldükçe sözcükleri
Ruhumuz alışmasın
Ayrılıklara

Ahh sevdam

Gitmelere durup
Tükeniş bataklığına
Döküyorsun şiirlerini

Eskimiş resimlerde
Arayıp gözlerimi
Sesleniyorlar
Susup sulara

Soluk soluğa
Sayıklayıp sevdayı
Beleniyorum
Ölümsüz senli iksirlere

Ve sonra

Bir kemanın tınısında
Çizdiğim yürek
Asılı kalıyor

Benim mavilerim
Gurur abidemiz
İnkar arasında
hazan mevsimi gibi
savruluyor gazellerle

inkarım nafile
sıvasam da balçıkla
buluyor yine
yürek yordamıyla
ruh yarımını

ve mevsim yine geçiyor
temmuz’dayız değil mi
ne acı
yüreğim sürgüne gebe
yutkunup
sarılıyorum imgelerin beline

birazdan çıkarım parka
avutmak için çocukluğumu
sallarım umutlarımı
kayarlar kaydıraklarda
son kez
çaputlar bağlarım Ay’a

kim bilir











delikızım



yoruldum inkardayım savaşcı olamadım ben asla...