Nehirlerin diliyle sevmişim seni

Ne kadar çok, ıslak, duru ve vs o kadar fazla ki düşünce...

Hasretinle damla damla sevmişim seni

Hasretin kavurdukça duygularımı, bedenim kalp çıldırmalarına gebelikler geçirmekte idi, sevgili nedir bu bitmeyen özlem nedir bu ölüme ramak kalmış vuslat..Halbuki ben damla damla ıslatırken seni, ben çoraklığa gidiyordum kendimde..Damla damla damıtırken kendimi, sen nehir oluyordun gönül yollarımda aktıkça akıyordun...

Yalnız bir kuytuda gözyaşlarım üşüyor
Her zerre titrerken başka bir hüzünle
Kirpiklerimden hazan olmuş sevdan düşüyor
Gönlüm ücra köşelerde sessiz ve garip
Mevsimlerin ardından seni bekliyor
Hicranı yüreğinde dost edinip

Acıyan yanlarıma vuruyor bu kıta, yalnızlığımı bir seninle unutuyordum bir de o gözlerindeki çocukta.Şimdi yine kendimle savaşırken içime hüzünün düşüyor, ben yine kendimden gidiyorum o bilmediğim yerlere ve bir anda olsa hayatı unutmaya çalışıyorum.
Ne kadar zorlar varsa düşüyor önüme önüme, Rabbim bana mı verecektin en ağır yüklerini, şimdi sana seslenirken günah mı bu Rabbim, kimim var başka beni yalnızlığımda duyacak..Madem dokunmayacaktın neden bir cenine vurulmadım, affet Rabbim yakarıştı bu, serapta bir damla görmüştüm...

Seni anımsardım hicran çökünce geceye
Gönül tohumlarımı ekerdim bir bir

Ne gecenin üçü kalmıştı ne de dördü, sabahlara yazılmıştım ben bir kere..Kendimi her sorguladığımda her gecede bir ölü doğardı sabaha...
Ne diyebilirim ki oldukça güzel bir şiirdi dost, ayrıca yorum da oldukça iyi idi emeği geçenlere tebrikler...