Bu gece seher vakti bize cananım geldi…
Hal-i mecnuna döndüm, zira mihmanım geldi:
Aya benzer yüzünü, örterek hicabıyla…
Haneme ihsan ile ulu sultanım geldi.

Kararsız kaldım birden öptüm el-ayağını!
Tevazuya meyledip, lütfetti yanağını;
Yeniden ateşledi kalbimin çerağını…
Aklım başımdan gitti, pek heyecanım geldi.

Fazilette bir önder, bilgelik onun işi…
Varlığın numunesi, eşi bulunmaz kişi;
Mest etti beni birden, böyle bana gelişi:
Lâl idim nice zaman, dilde dermanım geldi.

Sordum hal-hatırını “şükr” ile cevap verdi:
Vuslat idi maksadı, yok idi başka derdi…
Belli ki geçen zaman, onda derin kederdi;
Gitti dermansızlığım, yeniden canım geldi.

Ey aşık! Sen de ona misliyle rağbet eyle…
Hem rağbet, hem sevgide emsalsiz gayret eyle;
Varlığına sebeptir; daima minnet eyle:
Uğruna ser vermeye gönül fermanım geldi.