rüzgardı rüzgardı rüzgardı
esip geçtiği zaman dalı anlamazdı
aşktı aşktı aşktı
yıkıp geçtiği zaman kalbi anlamazdı

öfkedendir
içinde demlenen nefretin
beyhude yalnızlığı ile büyüyen katran karası güzelliği
parçalanmasından duyduğu zevki
parmaklarında hissettikçe
alıp çarpmak gibi kalbi bir yerlere
çarpıldığı günler hatırına
-sus-

iç içe uyuyan ikiz kaderimiz
ağrının günlüğüne not düşmüş

/bir kere sevdiğini söylersen dağılır gidersin/

ne çok susamışlığım var sana
hiçbir imge saklamazken kapalı doğrularımı
açık yanlışına uzanan birkaç karanlık işaretten ibaretim
kendini takipten korkan ruhumda
çarpık izler bırakıyor gözlerin
aramızda duruyor sözlerin
huzurun yolunda aldanmış zamanla
-unut-

iç içe uyuyan ikiz kaderimiz
ağrının günlüğüne not düşmüş

/bir kere daha unuttuğunu söylersen dağılıp giderim/

hangisinde yaşanır ki zaman
ölüm sarı bir ferman buyurur kuldan
yazar bekler susar… yaradan
ezeli olmayan ebedi kavgamızda
ahir ömründe gülmektir
bir defa olsun aşk’tan yana
sonunu bildiğimiz bir film adıyla
-olmaz-

iç içe uyuyan kaderimiz
ağrının günlüğüne not düşmüş

/bir kere olurunu söylersen dağılır gidersin/

sarmaş dolaş intihar gibi dolandın durdun başımda
gece kendine gebeyken
iç sancısı aşk derin bir lahza
oysa çığlık atacaktı
en kalabalık ağzımla
mühürsün dilimde
ve gölgesi gıybet kırıntılarının acısıyla
-bitti-

iç içe uyuyan kaderimiz
ağrının günlüğüne not düşmüş

/bir kere daha bittiğini söylersen toplayıp giderim/