Bir varmış bir yokmuş...
Benim masalımda böyle başlamıştı işte
Bir vardım, bir yok oldum
Ve sen hayallerimdeki tek gerçek!
Bir vardın!
Yokluğumda bir kez daha karşımdaydın... bir kez daha vardın...
Hiç suya düşmedi gölgen, suretin yüz bile tutmadı yokluğa!
Hep ordaydın
Gidişlerimde bile


ne Anka kuşu kondu omzuma ne de gökten üç elma düştü biri bana ait olan
sözlerimi bilirim bir; kimsenin duyamayacağı kadar sessiz kelimelerimi
taşıması ağır anlamlarımı...
Gözlerini sonra masallardaki seviye benzettiğim
rüzgârımdaki peri kızlarını bana eşlik eden
bir o koca dağı bilirim ardına sığındığım
bir de bulutlardan gelme seni...
dile benden ne dilersen diyen cin uğramasa da sisten bozma kaleme
düşlerim ellerimde her zaman

gülüşlerim kötü kalpli cadıya esir düşüyor
senin acımaların oldu
senin çırpınışların
benim yutkunduklarım, susuşlarım,
çare olamadıklarım
esir olan güzel bir günün doğuşuna masalın melodisini dinletiyorum
sabrediyor düşüncelerim

ayın 20 si olmuş... Kasımın 20 si...
Zaman geçmiş,
mevsim dönmüş,
yeni doğan çocuklar yine masum bakıyorlar hayata
yine hayat dolu insanlar


bir vardı bir yok oldu...
Her masal sesli bitmez sevgilim
bazen fırtına bile sessiz dağıtır ortalığı...
Yenik düştüklerime yıkık bir harabe olmadan
sadece gülümseyişimi yolluyorum adına
melodisini anımsadığım bir son...
Kelimelerini sen gördüğün an yazacağım gökyüzüne...

Söylenesi bir şarkı...

Bir vardı bir yok olmadı...