Timur’un fil işine, döndü bizim trafik,
Öyle bir benzeri ki, tıpa-tıp bir benzerlik!..

Kaldırdık taksileri, büyük geldi diye biz!
Bir fil yetmedi köye, biz İki fil besleriz!..

Hoca’nın arkasında, giden cemaat neden;
Saray’a yaklaştıkça, kaçtılar görünmeden!..

Hoca baktı ki kaldım, şikâyetçi: Tek, ben’im;
Timur hâkanımızdan, bir fil daha isterim!..

Bilinen fıkrâları, hocaya mâlederiz,
Dâvamızı bilmeden, sonucu: Dert ederiz!..

Dolmuş durakları da, kânundan bî-haber oldu,
Denilenler sonunda, Ekmeği; ortak oldu!..

Hiç, dâvayı bilmeden, kadıya gidilir mi?!.
Ekmek tekneni verip- minibüs alınır mı?..

Şimdi Meydan dizili; beyaz- renkli bulutlar!
Dört yolcu bulamayan, minibüsten ne umar?..

Yolcu bilmedi senin, o şahâne değerin,
Bagaj derdi olanda, anladı öz değerin...

Minibüs sıra- sıra, trafik alt-üst oldu,
Yeni Vâlimiz bile, yanlış karara güldü...

Çâre nedir diyene, cevâbım: Eldekini,
Kaybetmeden bilelim. Dolmuş taksi değerini...

Üç yıldır söylüyorum, yazdım. Rağbet de edilmedi!
Dilerim yanılırım. Yol; Trafik derdi mi?..

Kaldırımlar iki omuz, boyunca daraltılsın,
Geçmeyen arabalar, çifter- çifter atılsın...

Var çâresi, yalınız... Çobanın aklı gibi;
Bir Âsâ’lık zamânım ve karşımda: Yetkili...

Kes- kaldır direkleri, daralt kaldırımları,
Kalekapı alt geçit ve kaldır durakları.

Kadir Yeter. TRABZON.