Münevver!
kırık kalplerin taze dulu
sen de özlermişsin meğer
okudum mektubunu...

sen uzak denizlerde,
yalnız balıkların gümüşten pulu...

bir olta atasım gelir yüreğimden,
kabaran göğsüne doğru...

Münevver!
bir göz kırpsan olduğun yerden,
kirpiklerinin o sihirli ucu,
hafifçe yüzüme değer...
şimdi gün biter,
kavaklar başlarını eğer,
düşer denizlere yakamozun o ışıktan yolu
Münevver!
koskoca bir hayat okulu...

sen kurumuş hayallere can veren,
şefkatin o serin suyu...

bir yudum daha içesim gelir elinden,
altın kasedeki umudu...

Münevver!
kaç gözkırpmasıyla geçti bütün seneler
kaç ihanetten yıkıldı, içimizdeki dağların gururu
şimdi gün biter
gece, kendini göğe serer
taç gibi durur başımızın üzerinde samanyolu...

Münevver!
gün biter,
gece biter,
ömür biter...
eser bir deli rüzgar,
içinde kırık hayallerimizle beraber

bir toz bulutu ki
göz-gözü görmez