Bekleme odasının açık hasret penceresi
Ve kapı gibi bir eksiklik ortasında
Ne kadar cereyansız kalabilir insan ?



Adettendir diye yazmıyorum
Küçük bir kâğıtla paketlerdim
“Kutlu olsun ! “ hediyeni bu güne
Toprağa sökülen o ellerine
Öpücüklü manolyalar dikerdim



Öyle değil işte bilmiyorsun
Ne vakit dinamitlense yüreciğim
Ne vakit kısır bir döngüye koşulsam
Ve ne vakit çıkmaza çakılsa yolum
Kendimi tek göz odada bekler bulurum



Adettendir diye söylemiyorum
Gri palton rutubet geçirmezdi senin
Avuçların kan kesici merhemdi
Sözlerin sükûnda sökün
Gururun rüzgâr yutan yelkendi



Öyle böyle değil bilmiyorsun
Bir yerine iliştiğimden beri bu odanın
İki yanı açık… Poyraz ayazı
Göğsüme vurdukça nükseder ağrılarım
Birkaç satır öksürük bırakırım
Manolyalar hiç sevmez ki poyrazı…




Enikonu özlem ve eli kolu bağlıysa insan
Hangi kâğıt kabul eder ıslanmayı ?
Hangi kalem yaslanarak taş duvara
En baba şiiri yazmayı ?









13.6.2009
Özlem Pala