Bir ömürlük hikâye, beşikten bastona dek
Yıllar iman yüklü mü, ne var neyin içinde?
Geçmiş.. tarihten yaprak, bilinmeyen gelecek
Zaman ve mekân gizli köhne beyin içinde

Sen! önce bir hevestin çığlık çığlık duydular
Dünya’ya tertemizce teşrifatın var idi
Ohh! dedi sevdiklerin, seni yıkayan sular
Akarken topraklara, sanki misk amber idi

Gözyaşın mukaddes mi, bilsem, niye ağlarsın
Kulağındaki sesi duymadım ki ses versem
Hakk’a teslimiyet mi? Ahh! bilsem kime yârsın
Hataya düşer miyim, okşarsam ve öpersem?

Sır nedir? Sır hayatın kısacık kendisidir
Taşıdığı değerler, yaşandıkça çözülür
İnsan.. Rabb’ine sadık, ruhun efendisidir
Tarih tarih büyürken destanları yazılır

Balam, sana ve bana bu dünya yalan değil
Yalan olanlar biziz abes iştigal bir de..
Hele ki, ömür boyu uyunacak han değil
Han mı kaldı, ölümün büyüdüğü şehirde?

Bu hikâye kısalır ömrün sonuna doğru
Çekilir güç bedenden bastona kalır gurur
Rezil yataklar bıkar veda gününe doğru
Dilsiz başları tutan küflü yastık doğrulur

Şu külçe bedenini örten yorgan bıkmaz mı?
Uçuşurken çarşaflar inleyen nağmelerden
Sen asla bilemezsin sonbahar mı son yaz mı
Nerede, hangi vakit kapanacak son perden

Bir de külüngün var ki; Nemrud’ların benzeri
Ağzından Allah sözü hiç çıkmadıysa yandın
Hakk’a hakkaniyete döktüysen alın teri
Bir Tevhid sevdasını taşıdıysan kazandın

..Ve sen bir hikâyesin kimler, nasıl okudu?
Geride bıraktığın her şeydesin, her şeyde
“Eşhedü en lâ ilâhe illâllah” dokudu
Güzel idiysen vuslat.. sana semaî neyde..

Bekir Yalçınkaya