Ey sevgili, ey canımın canı
Ne denli garip şu yaşam.
Bakıyorsun,
Tüm güzellikler bir arada,
Sıralı üzüm salkımlarınca...
El sallayıp gülücüklerle
Selam veriyor,
"MERHABA" diyor hayata.
Bir bakıyorsun,
Karanlıkların bekçisi
Yarasalarca,
Gizemli köşelere gizlenmiş,
Tüm ÇİRKİNLİKLER...
Uzak yakın yıldızlarca,
Göz kırpıyor "DOĞAYA".
NE ÇİRKİNSİZ,
NE GÜZELSİZ olmuyor dünya...

Sevdalara giz olan
Hasretler,
Özlemler,
Acılar,
Gözyaşı gibi...
Bitimsiz sevilerden doğan,
BİTİMSİZ AŞKLAR,
Bitimsiz aşkların dostu,
Yürek yangını,
Ciğer eriyişi,
İç çekişlerle sürüp giden,
Cismin tükenişi, yanışı gibi...

Evet cancazım,
Evet canımın içi,
Evet bir tanem,
Evet, yaşamımın anlamı,
Var oluşumun öz amacı,
İşte böyledir,
Sevda denilen ALEM...
SEVGİ ile SEYRİ ALEM.
Amma, ne alem!?
Nede güzel alem, değil mi?

Alemsin sevdalım,
Alemsin vallahi,
Billahi de Alemsin...
Benim içinde yok olduğum,
Okyanusunda boğulduğum,
Varlığına tutuşup,
Yandığım,
Bir afeti alemsin...
Başımın belası,
Gönlümün cilası,
Sevdamın tacındaki,
Var olan tek alemsin...

17. 06. 2009
Suat TUTAK
(yeni şiirlerimden)