3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1045
Okunma
kalemimin kağıt da bıraktığı hışırtıydı yalnızlık
ve onu sevmemek imkansızdı.
o zaman en olmadık şeylere aşık olurdun.
gözünün gördüğü herşeye;
duvardaki saate, biçimsiz ayaklarına
kulağımda çınlayıp dururdu cennetimin şiiri
kaldırımları dolduran insafsız adımlardan,
hastenelere taşınan siren seslerinden uzak
haykırırdın her şeye,
çaresiz, masamın üzerinde dururdu boş bir sayfa
yaşanmamış hayatlar gibi
işe koyulurdun...
Cevap Yaz