Ben seni
Göçmen kırlangıçların yüreklerindeki umut,
Kanatlarındaki azim kadar büyük sevmiştim.
Çorak toprakların Nisan yağmuruna hasretiydi
Yarınlarımıza hasretim.
Duvar dibinde süt emen yavru kediler
Ne kadar muhtaç ise analarına
En az o kadardı sana mecburiyetim.

Ellerini ne zaman görsem dizlerinde
Bahar sürgünü taze sarmaşık gibi
Sarmak isterdi bedenini
Şu titrek ellerim.
Ne zaman yaslasan başını omzuma,
Küçükken kovaladığımız tavuklar gibi çırpınırdı
Bu sancılı yüreğim.

Şimdiyse,
Titreyen yanaklarımdan süzülüp,
İçime damlayan mazimde
Mütebessim bir simasın.
Camı kırık penceremin önünde
Güneşte solan,
Zemheride parçalanan bir şiirsin.
Yokluğu tek varlığım olan tek kişisin.
Bize ne oldu dersin?

Hangi haramiler gasp etti
Kırk kervan yükü sevdamızı?
Kimler vurdu şarkımızı söyleyen kuşu?
Kimler kıydı bize?
Umutlarımızı yakıp bir bir ateşte
Küllerini neden savurdular
Gözyaşlarımızı dalgalandıran denize?

Oysa sermayemiz umutlarımızdı, düşlerimizdi.
Biz mutluluğu onlarla yakalayacaktık.
Kimsenin hakkına girmeden,
Ardımızdan küfrettirmeden
Kahkahalarınla aydınlanan o küçük yuvayı
Biz onlarla kuracaktık.

Sıkı sıkı tutuşup,
Omuz omuza verecektik.
Serçeler söyleyecekti şarkımızı.
Rüzgârlar aşkımızı serpiştirecekti topraklara.
Her bahar âşıklar diyarında
Dallarda tomurcuk olacaktık.
Ferhat ile Şirin, Aslı ile Kerem gibi
Şairlerin gözyaşlarında
Şiirlere akacaktık.

Sen böyle çekip gitmeyecektin uzaklara.
Ben kumruları bile kıskanan
Paramparça bir yürekle kalakalmayacaktım.
Belki duyarsın sesimi diyerek
Her Pazar kırlara çıkıp
‘Seni Seviyorum, Seviyorum Seni’ diye bağırıp
Saatlerce ağlamayacaktım.

Ve ‘yine bir ihtimal’ diye
Kâğıtta kalemi şu son cümlelerime kadar
Böyle kırasıya yormayacaktım.

Bak yine bir Pazar…
Ve ben onca kırıklığın,
Onca hüznün arkasından,
Sevdam kadar yüce dağların eteklerini süsleyen
Bir gelincik tarlasının tam ortasından,
Bedenimi yakarcasına,
Ruhumu parçalarcasına
‘Yine bir ihtimal’ diyerek
Sana, sana sesleniyorum!

Ben seni
Göçmen kırlangıçların yüreklerindeki umut,
Kanatlarındaki azim kadar büyük,
Yeni doğan bir bebeğin hıçkırığı kadar içten,
Ve bir ihtiyarın son nefesi kadar
Hâlâ öyle derinden
Derinden seviyorum!

Serkan AKTEPE
14.06.09