Gün olur alır başımı giderim
Gün olur mazi bana gelir
Gün olur sıkıntısı çöker eylüllerin
Gün olur yazgının sesi dillenir.

I.
Balkon altı hüzünleridir
Mahur akşamların serenadları
Ki meçhul aşık nerdedir şimdi?
Bekle sana da uğrar elbet nisan
Ve elbet mutluluğun eylül’e kadar

Her beklenti
Eylül kadar vursa da, her aşk nisan kadar doğar

II.
Gün olur vururum kendimi ölümün kıyılarına
Gün olur ölüm bana kadar gelir.
Yine de bitmez geceyle hasbihalim
Belki de en büyük karanlığa düşeceğimdendir.

Kimse bilmez,
Geceler kısadır oysa
Uzun olan beklemelerdir yapayalnız.

III.

Sayılı günleri geçti gitti ömrümün
Vuslatı nisana terk ettim
Hazan kaldı geriye

Beklemesin artık sevdalar
Buraya kadar
Tükettim kendimi kendimde
Yeter ağlamalar.

IV.
Ey nisanı gönlüme
Eylülü çorap gibi başıma ören kader
Dinledimse seni bir yere kadar
Beklentilerim arzularımın ötesine geçtiği içindir

İsyan kime?
Neden?
Artık bağrındayken hançer
Kanar ha kanar yaran
Depreşir dertlerin derbeder
Gün olur yaşadığını sanırsın
Gün olur her şeyden bihaber

Sus ve biraz daha sabret
Belki eylülde geçer

Geçti bak
Kimdi bu atlı
Var mı gören?

Yalnızlığımdı belki
Belki de eylül sıkıntıları

Hüseyin AKOVALI