İnsan bu Dünya’nın meyvesi

Bu Dünyanın meyvesi,çiçeği dalı insan.
Kaînat sırlarının,bilinen halı insan.

Rabbinin muatabı,O’nun eseri insan.
Taa Alemi ervahtan,başlamış sarii’i insan.

EFENDİ’si alemin,sebebi varın insan.
Ezelden ebedece,bugün ve yarın insan.

Hemi ruh hemi beden,İki’den bir’dir insan.
Acaip bir yapıda,bilinmez sır dır insan.

Su içinde oluşan,bir yanan ateş insan.
Et’ten libas giyinmiş,bir yığılı taş insan.

Hem boşalan hem dolan,Kaynak ve gönen insan.
Bağzen yükseğe çıkan,bazende inan insan.

Misâli musağğar’ı,alemlere denk insan.
Hemi tat hem rayiha,elvan türlü renk insan.

Bir gün olur alemi,kalbine alan insan.
Bir bakarsın zerrenin,altında kalan insan.

Velhasılı cihanda,emsâlsiz sanat insan.
Kalbinde ateş taşır,suda ki kanat insan.

Görür,duyar ve ağlar,alimde alem insan.
Yaratıklar içinde,bir aciz adem insan.

Her nefes alışında,şükr’e zorunlu insan.
Madde gibi görünür,Mana kurum’lu insan.

Alayı illiyyyinden,buraya inen insan.
Ömer Çetinkaya’yla,şimdilik dönen insan...

24.Mayıs.2006
congeri
Ömer Çetinkaya