Bir mayıs akşamında
Damlalar altında
Cılız bir filiz
Karanlığa inat toprağı deliyor
Ve hemencecik
Başı göğe değiyor

Utan hala yorgan altından çıkmayan kafandan
Hatta
Yorganına göre uzatmaktan bıkmadığın ayaklarından

Gök o kadar uzak değil
Toprağın delindiği yerdedir.

Başarı
Toprağı delebilmededir.

Sevgi gök gibidir.
Sevgi sonsuz güzelliktedir.
Ve fırtınalı,
Yağmurlu,
Parçalı bulutlu,
Günlü güneşlidir.
Şimşekler geçirmek,
Yağmurla süzülmek,
Uçuşan kar tanelerince uçuşuvermektir,

Martılarca çığlıkların
Sonsuz titremelerinde
Kanunun telinden olma
Mızrabından doğma
Atonal inlemelerdir..

Gül ekip dikenine değmedir kimi kez
Bir akşam saatinde,
“Gitme” diyebilme,
Kalıvermedir.

Tanklar geçebilir
Postallar ezebilir tepesini...
Boynundan koparılıp bir anneye de verilebilir belki...
Büyükbaş bir boynuzlunun midesine de girebilir.
Kim bilir
Başı göğe değmeden ölmektense
Bir filizin ucu gibi
Sevgiden pay almasını bilmek
Ya da oturup
Kendi kendini didiklemek....
iki seçenek var
Sadece iki seçenek....

TAMAY ÖNAL POLAT