tam uykuya dalmak üzereyken gelir
uykundan almak üzere seni
ki bilirim/ geceni kilitlemeyi bilerek unutursun
ve en beyaz geceliğinle yakalanır/
nereye saklayacağını bilemezsin
en siyah kederini...
gülsen tuhaf kaçar/ ağlasan gurur illeti var
oda dar/ ev dar/ sokak dar/ cadde dar/
koca şehir dar gelir bağrına/ bağırsan...
etraf duyar.

huysuzlaşsan/ o sen değilsin ki anlar
suskunlaşsan/ kalbinde kırgınlığından kalan
sessiz kıyamet artık kopar!
dayanamasan da dolasan boynuna/ kolların
taşır mı ellerini bir daha/ eminsin sorma
hatırla/ çizgilerine sinen her kırgın anlam bir gün
altın varaklı aynandan tükürdü sana!

ah kadın... yine de kıyamasam...
ve desem ki/ bu bir kâbustu haydi uyan
rüya değildi dersin/ yaşadım inan
o vakit gülsem ne fayda/ ağlasam yazık
otuz dokuz yıl bu/ dile bile zor artık

vakitsiz bir aşka düştün diye
vakitli/ vakitsiz ve hatta çok gereksiz
yine cayır cayır yanacağız sanıyorsan ikimiz
bil ki sabrımın kapısına çoktan dayandı zaman
madem bu hep böyle gidecek/ gidiyorum...
sen kal/ ve ne hâlin varsa yan!

hem bu defa yangın çok büyük
yalvarsan da kalamam.

JD