Kolay sanırlar
Bir kadını anlatmayı
Ya da hırpalamayı acımasızca
Bir kalem alıp da ellerine
Karalama yapan çocuklar gibi
Çizmeyi anatomisini
Doksan altmış doksan çizgilerde ararlar
Kadınlığını

Oysa nasıl da çocuktur yüreği
Nasıl da tasasız gülüşlere gebedir dudakları
Anlamazlar
Pır-pır kelebek misali çırparken kanatlarını
Öylesine coşkundur
Öylesine yaşar anı
Sığdırmak için bir ömrü. bir güne

Bilsen
Bakışlarından süzülen akşamın
Hiç bir renge benzemeyen tonlarında
O bağ bozumu esrikliği
O hasat rüzgârı düşlerinde
Nasıl da ürperir teni

Hadi
Kaldır ellerini gökyüzüne ve
Bir melek olmayı dile istersen
Başarabilirim sanırsın da
Nafile
Halbuki bir melektir kadın işte
Annedir, bacıdır, evlattır, kadındır hasılı
Ne yaparsan yap
Sığdıramazsın hiç bir çizgiye
Boyayamazsın asla bir tualde
Kırılır kalem
Nutku tutulur paletin
Tersi döner fırçanın
Kadındır...

Kalk
İstersen dokunmayı dene
Sırça yüreğine
Sıcacık nefesini hisset yüzünde
Parmaklarına sarılsın ellerin
Merdivensiz in derinliklerine

Bir okyanustur bazen
Korkarsan dalgalarının hırçınlığından
Sadece seyredersin uzaktan
İstersen bir gemi ol
Pupa yelken açıl ufuklarında
Aşka çıksın tüm yolların
Yağmuru ol da bak
Nasıl bire bin verir
Kıraç topraklarda...

Bir kadını anlamak için
Önce sevmeyi bilmelisin
Sonrasında ise
Ölmeden ölmeyi denemelisin
Hadi
Varsa yüreğin
Şimdi çiz bir kadının anatomisini...


Eylül GÖKDEMİR... 03.06.2009