* * *
Aşk firdevsi bahçede kurumuş ota yaba,
Bazen çılgın delidir bazen de kaba saba,
Yaz güneşi altında üşür giydirir aba,
Kıskançlık dehlizinde dolaşır durur her an.

Ruhsara kul olmadan yakaya gülü takar,
Zemheri mevsiminde buz ile ateş yakar,
Mum alevi altında tutar güneşe bakar,
Kıskançlık dehlizinde dolaşır durur her an.

Yar olsa da yaranı yaranda yara ermez,
Bilinen mehtapların şafağına erdirmez
Kum misali yıldızı saçlarına döktürmez,
Kıskançlık dehlizinde dolaşır durur her an.

Şahin Hanelçi

Gönlü sarmış bir fesatlık, bir hainlik, bir fitne, hasislik üst mertebede, bütün bu duyguları yok etmek ne kelime! Kolay değil ki öyle; sarılmak deste güle, dikenleri var elbet, dikenleri tek tek temizlemek gerek, bir an gaflete düşse! Gönlü uyandırmak gerek, imkânsızı deneyip, gönlü ateşte yakıp, zemheride zemzemde sabırla pişirmek gerek! Büyük aşklar dururken; küçüklerinde nur aramak, tembellikten ya da körlükten olsa gerek, içinde beslediğin aşk büyümedikçe, yarenine erişmez, yangınlar büyümeli, alev alev, dalga dalga gidip yare ermeli, imkânsız diye bir şey yok ki! Desen de yar anlamaz ki! illaki ona kanıtlamak gerek içindeki erdemleri, sevgileri….. Yok etmen gerek, bütün kalbi öldüren duyguları, arındırman gerek! bir bardak zemzem gibi… Pırıl pırıl berrak olursa gönlün, kim engel olabilir ki! yıldızları saçlarından şafak vakti toplamana…. Kim? En büyük engel kendinsin, yine kendi düşlerine, çalı ekersen gönlüne, nasıl da gezersin; gönlünün gülistanda yıldızlarla el ele?
Ne mehtap görür seni! ne de şafakta güneş! Dön bir bak gönlüne; açıldı mı pencere! Açıldıysa erdin sen işte bütün âleme! Yüreğine sağlık çok güzeldi, ben gittim şiirle birlikte başka başka âlemlere, bir türlü dönemedim! Neler gördüm, neler yazdım! Gittiğim iklimlerden bir nefeslik gül kokladım’
Gönülden kutlarım, bu iklimlerde dolaşmak güzeldir, sana nasip olmuş dilerim cümlemize de olsun inşallah, sevgiyle, sağlıkla, huzurla kal gönül iklimde…

Şiir ve dostluk adına sevgiler, saygılarımla

* * *