Hafif rüzgâr eser
Dudaklarım kurur
Hayat dal dalga esmerleşir
Gözlerin umursamaz bakışlarında biterken
Bir öykü dolaşır dudaktan kalbe
Ne tez büyüdün sen
Ne tez ihtiyarladım ben
Gözyaşlarımı anam siler
Mezarı başında ağladım ben.
Bütün büyüttüklerimiz gibi
Onlarda büyüttü hayatı
Tek işleri aşkı tiren rayında yürütmekti
Birde ayrılık olmasaydı
İstasyonlar buharlı camların ardında parçalanmazdı
Ağlamazdı çarpışan yürekler.
Ardından yağmur çiseler
Dakikalar
Bilardo topu gibi vurulur
Yükselir deniz
Taşar ırmak
Buluttun ardından çekip gider gölgeler
Sular durulur
Güneş doğar
Birdaha Kumar oynar insan
Hayatına kumar
İsterseniz siz kader deyin
İsterseniz keder deyin
Yaşanılmayan aşk rüyada unutulur
Yaşamak
Ye iç hava al değil ki
Aşkı kanattığın kadar sevmesini öğren diyorsun ya
Çok geç öğreniyor insan.
O hayatı çekilmez eden sen ben o
Salvo salvo tekerrür eder ölüm
Geride titreme
Sana da ağlamak düşer gülüm.