Ölüm ufukta kuğu doldurur som boşluğu.
Gül ayrıcalıkdır ruhu sarar soluğu.
Soluğu yutuverir ölümün tiz soluğu.
Gül karanfil bir de su,
Alırlar mahzunluğu.
Rengi masumiyetin,
Oluğu saf niyetin.
Şırıl şırıl duada şadırvanda aziz su.
Güzellik üçlemesi gül, karanfil bir de su.

Çiçeğe hayattır su mahzun, yetim kurusu.
Susuz kalmasın güller,
Solmasın karanfiller.
Lâl olmasın has diller.
Zarafetin has eli gül karanfil birde su.
Söyleyin has meleğe dilimde şahadetle,
Kabzeylesin ruhumu, Belki o zaman ancak.
Atarım curufumu, dindiririm korkumu.
Gülün saf nefesiyle yıkarsam soluğumu.
Cehennemin ateşi kavurmaz vücudumu.
Yanıp tutuşurken can yalvarır su su su

Gül yanakta ıslanır yürekte olur buğu.
Dudak karanfilde naz.
Uşşak bir makam çalar,
Suda tutuşur şehnaz.
Sevdaya yol olurlar gül karanfil bir de su.
Ölüm yaşlı genç demez, öper ateşi ruhu.

Bir tezat sanılsada ilk bakışta tüm bunlar.
Tezatın da ruhunda tenasüp var uyum var.
Azrail her canlıya semeresini sunar.
Hani meşhur messeldir:
"Ne vermişsen elin ile oda gider seninle."
Bir sınavın sonunda,
Bir geçitten geçilir.
Ebedi kalınacak sonsuz mekan seçilir.

Müminin hicretidir dar-ı bekaya ölüm.
Özleminde gül vardır fani cihanda gülün.
Melekler uçuşurken teneşir bekler yasta.
İsli kazan ocakta su mahzun durur tasta.
Mevta suya hasrettir kolları düşük yanda.
Su karanfil ve de gül ölüme olur kakül.

Güzellik hâlelenir orda can tazelenir.
Suskun diller açılır,
Hoş kokular saçılır
Sevda yelpazelenir.
Buluşunca her üçü, en çok yakışan üçlü,
Gül karanfil ve de su.
Ecel şerbeti acı; ama cennet baş tacı.
Dünyadan göçüp gitmek, garipliğin ilacı.
Her insana bir defa konuktur malum melek.
Civanmertlerin harcı ona hoş geldin demek.
Son nefesi verirken veda eder veda su.
Artık dudaklar kuru, kucakla yolculuğu.
Ankara,26.05.2009 İ.K