26.05.1992 DENİZLİ / Çamlık

Bir çocuk biliyorum
Bilya oynardı toprak sokakta
Elleri mosmor soğuklarda
Üşüdüğünü yorulduğunu bilmezdi
Top peşinde atmışaltılarda
Kaleciydi uçardı havalarda
Dizi yırtılır dirseği kanardı
Açlığını tokluğunu bilmezdi

Bir çocuk biliyorum
İmamhatip okulunda
Kah arapça kah ingilizce
Köy yoksullarının arasında
Köylümü şehirlimi
Okudumu yazdımı bilemedi

Bir çocuk biliyorum
Kasa çakıyordu domateslere
Alınteri odunlara damlardı
Akşam ortaokulu yollarında
Çocukluğunu gençliğini bilmedi
Aşkları..okulu..işi.
Bilardosu,şiiri,karıştı birbirine
Öğrenci mi, işçi mi bilemedi

Bir çocuk biliyorum
Şiirler yazdı kendince
Sevda üzerine,çiçekler kuşlar üzerine
Şairliği isyan oldu
Ekmeğin paylaşımına.emeğin çalınışına

Bir çocuk biliyorum
Büyüdü memur oldu
Halkını sevdi,sevdirdi de kendini
’o nu anası birtane doğurmuş’
Dedirtebilmiş gıyabında

Bir çocuk biliyorum
Koca oldu sevmesini bildi
Bir kız,bir oğlan baba oldu
Sevgiyle yoğurdu onları
Şarkıyla türküyle oyunla süsledi

Bir çocuk biliyorum
Yaşamında ;
Yosulluk çekti yokluk çekmedi
Varıyla yetinmesini bildi
Azı çok etti,Dağıttı herkese yetti
Bilardosu terk etmedi
Şairliği aldatmadı
Oturdu bu şiiri yazdı
Sevindi nedenini bilmedi