uzakta olmanın bir anlamı olmalıydı
keskin hatlarıyla köşeleriyle
somut bir kütle olmalıydı bu gerçek

sadece ismini bildiğim
hiç gitmediğim bir şehir gibi kalmalıydın aklımda

ceremesini çektiğim
tozunu yuttuğum
hengâmesinde savrulduğum
yaşamaya çalıştığım bu şehir gibi
olmamalıydın hayatımda

soyutluğun korumalıydı kendini

uzağımda kalmalıydın

ben çağırmamıştım seni
kapıyı her çaldığında
tırnaklarımı kemirerek
kulaklarımı tıkayarak
kaçtım hayatımın arka odalarına

haksızlık bu

ne var ki bilirim
kimse eline su dökemez
suskun inkârların şadırvanında

yine çok uzaklardasın
ama
her nedense bir büyücü gibi
her an yanıbaşımdasın
ve her gece başucumda

neden

neden böyledir bu
aklımla zorum mu var
ya da gerçekten uçurdum da fikir uçurtmasını elimden
farkında değil miyim halâ

yüreğimde çelik kasatura
bileğimde paslı pranga
ve neden
yirmiiki ayar halka gibisin yüzük parmağımda

elimi uzatsam dokunurdum aslında
seslensen duyardım
gecikmiş bir rüzgâr gibi gezindin yıllarca
siyah eteklerimin kıvrımlarında

hak etmedin
hiç hak etmedin bu sevdâyı sen
ve affetmedim kendimi ben

sadece ismini bildiğim
hiç gitmediğim bir şehir gibi kalmalıydın aklımın bir kenarında...


ceyda görk
23mayıs2009____18.10