bulutları ört üstüne
üşüme sevdiceğim
gece simsiyahtır şimdi senin şehrinde
yum gözlerini
saçlarımı düşün
belki çözülür kördüğümlerin

düşün ki
bir kadın var yürekli kavgaların içinde
dağ gibi hasretini susar da
volkan gibi sevdanı
korkusuzca taşır yüreğinde,
zirvesinde serkeşliğin



yağmurlarımı serp üstüne
bunalma sevdiceğim
gün kasvettir şimdi senin şehrinde
yum gözlerini
göz yaşlarımı düşün
hani o “ağlatmak kolay” dediğin

sen üzülme diye sildim kendimi takvimlerden
yanlış yaptı de
inandır kendini
acılanma özlemekten

inkâr et her şeyi üzülmüyorum artık
inkâr et ki korkmamak için
kendine bile itiraf etmekten
ahh..
ben o kaçmaları iyi bilirim

bu sağır dilsiz
kör ve unutmuş gibi yaşamaları ezberledim

öyle bir ezber ki
can derinliğinde şikâyetim



alevlere yaklaş
korkma sevdiceğim
senin yüreğin buz gibidir
ürkmüştür
üşümüştür bilirim
uzat ellerini
dokun anılara ve bütün şiirlere
ısınsın ellerin


korkma
ölünmüyor sevdadan
yüreğinde bir yürek taşımaktan
ve bir bedende iki can yaşamaktan

ne hasretten
ne vuslattan
ölüp te kurtulmuyor insan
bu kaçıncı tövbelerim

bak
ölemedim ben de
oysa öldürmesi gerekti bitmelerin

bak
yaşıyorum ve bekliyorum
sınırlara dayanıyor hücrelerim
barut yanığı şiirlerim



kurşunlandım
kaç şarjör boşalttı üstüme
o yalan gitmelerin
çıldırıyorum hasretten
sürünüyorum kıskacında
tarifi olmayan işkencelerin

adına “erkekçe” denilen cesaret var ya
işte şimdi
onu ben yüklendim
bedeli var böyle sevmelerin

işte bu
işte budur çektiğim
benim kefaretim



ikimizin yerine
taşıyorum sevdayı aslanlar gibi
gizlendiğin karanlıktan beni görüyorsun
ve her halimi biliyorsun eminim

işte böyle can
sevdiğim
sevdiceğim

ne sevmekten
ne hasretten
ne vuslattan ölünmüyor

dudaktan kopup
dibe vuruyor ismin
yürekteki lâvlara gömülüyor

daha çok
daha çok
daha çok yanmak için

Ceyda Görk