Çingene bakışlı bir akşam üstü.
Çekik gözlerinde kekre kekre dem.
Bardağa inerken eriyen şeker,
Kaşığa nazlanır, bardağa sitem.
Karışır gecenin karanlığına,
Semaverin sesi, çayın kan rengi.
Çözülür saçları huzur, sükûnun.
Uykuda rüyanın titrer elleri.

Çaydanlığın sinesinden dökülürken ah!
Geceye dökülür saçları siyah.
Gönülleri yakar şehla bakışı,
Yaz eder nefesi som kara kışı.
Gümüş tepsilerde ince belliler.
Hasretle ve şevkle vuslatı bekler.
Sonra ihtimamla dudağa değer.
İşte ondan sonra başlar efsane.
Gönülden dillere süzülür sohbet.
Dostlar meclisini sarar bereket.
Demlenir edep ve has mahremiyet.
Temizdir mecliste akıbet niyet.
Çingene teninde buğu buğu su.
Bir yakut renginde sarar boşluğu.
Ayrı bir efsane çay sarhoşluğu.
Gece rengi çayın renginde erir.
Naz ve niyaz yeni filizler verir.
Ankara,20.05.2009İ.K