Üzme
Yeter, artık ey yar
Nerdeysen çık gel de açsın şu bahar

Gözlerim
Çağlayan misali akar
Topraklarda bitmez oldu açan canlar

Sen ki
Serabımdın, meramımdın
Hasretinle aldın, Ummanları yaşattın

Gelmez
Oldu kokuların renkleri
Hali çiçeklerim sana olan hicranla soldu

Göğüs
Kafesim inse çıksa ne yazar
Sensizlikte çırpınan kalbim bizar mı bizar

Hüccet
Sende, dirliğin badesinde
Aşk ruhunun en mütenahi bir bahçesinde

Gel
Bir naz ile salınma artık
Bir bak kimler bakıyor şu halime alık alık

Kalmayalım
Ahirin şevkinde biz uyanık
Ölüler dergâhında her daim biz adımladık

Soramadık
Halinin bendinde uyanmadık
Bu yürekle yılarca senin hasretinle yaşadık

Kalakaldık
Utandık sevdamızı anamadık
Ne derler dehlizinde bizler vehmi kuşandık

Şimdi
Artık uyandık lakin ele kaldık
Heveslerin solgun bahçesinde biz renksiz kaldık

Ne yaptık
Biz aşkı hakikati anlamadık
Oyalandık, zevklere dayandık vah diye onu andık


Mustafa CİLASUN