Herkesi ıslatan yağmur damlaları
Neden onu ıslatmıyordu?

Önce
Yaşadıklarına küstü
Bu ne biçim işti
Hiç anlam veremedi
Yüzünü nefretle döndü fırtınalara
Susturucu takıp acılarına
Sustukça sustu
Yatağına uzanıp boylu boyunca
Sevgilisini düşünüp kocasıyla sevişti.

Med-cezirlerdi belli belirsiz yaşanan
Titredi bir an
Göz ucuyla baktı onu gördü
Dudak dokunuşlarında değil
Sevdiği Derya’nın içinde öldü.
Dizlerini çekip karnına
Başını avuçlarına aldı.
Nalet okuyup bütün güne
Beddua etti sevdiğine
Hesapsız sevindi;
Zincirden boşalan ağrıların
Kasıklarındaki sevinci böldüğüne...

Göz kapakları karartınca ortamı
Kabuslu rüyalara daldı.
Rüzgarın koynuna düşen yaprak gibi
Bilemedi düştüğü yeri
Fırtınada tutunmak istedi dalgalara
Gidip geldi iki ileri bir geri
Artık denizin insafına terk edilmiş balık gibiydi
Her yanı yaka paça çaresizlik
Her yanı vurgun yemiş çığlık...

O........
Umudunu sevdiğine bağladı
Kasıldıkça acı çeken bedeni
Yüreğini avucuna alıp usul usul ağladı.....


16.01.1995