Bir benle sen yaratamadık o büyük sevdadan...
Gece güneşi gibi asla doğmayacak bir hayaldin gözlerimde,
ve hiç açmayacak papatyalarla donatmıştım bahçemi
Kara bir hiçlik duygusuydu yüreğimdeki belki de...
Yangın misali ateşlerle kaplı yüreğimde
Sonu olmayan bir dönüşümdü yaşadığım
ve olmayacak bir düştün gecelerimi karartan
Vuslatında çocukluğumu bulurdum
Ne çok ağlardım gecelerinde
Ne çoktu kalp yorgunluğum
ve ne kadar küçüktüm gözlerinde.

Bir senle ben yaratamadık o büyük sevdadan...
Türkü gibi dilime dolandığın anlarda
Kaç mısralık sevgin vardı
ve kaç satır yazardın uğruma?
Gelişinle doğan güneşe yüzümü döndüğümde
Yüreğimi ısıtır mıydı gözlerin
ve kaç parçaya bölünmüştü ellerim sen giderken?
Hangi sevdalardan geçtin beni kedere koyarken...