YALNIZ AY’IM
Mehtaplı gecelerin göklerdeki yalnız sultanı
Bugün seni beklemekle geçti gecemin her anı.

Yalnızlığıma senin varlığınla çare bulurdum,
Sen olmasaydın biliyormusun ben ne olurdum.

Dolaşırken dünyanın bir ucundan diğer ucuna
Gönlümden bir dal gül bırakmak isterim avucuna.

Bilrim yıldızlar derman olmuyor yalnızlığına,
Ruhum seni anlar bakma kelimenin azlığına.

Göklerdeki bir felekte devran edip gidiyorsun,
Yer yüzünde bir yalnız var o da benim biliyorsun.

Yükseklerden seyredip duruyorken sen bu alemi,
Duyuyormusun sana meftun olan benî ademi.

Anladım dost bildiğin yıldızlar seni terk etmişler,
Koskoca fezada yapayalnız bırakıp gitmişler.

Dertlerin bitirdikçe seni bir hilal dal olup kaldın,
O halinle bile nice gönüllere sevda saldın.

Yıldızların bile,binlerce arkadaşı dostu var,
Keder yüklü dünya bana,engin semalar sana dar.

Tek başına yaşıyorsun binlerce varlık içinde,
Sadece sana özel,sade sana özgü biçimde.

Dönerken dünyanın etrafında ülkeler aşarak.
Her zaman senin peşindeyim adım adım koşarak.

Yakışıyor sana yalnızlık,bu halinle güzelsin,
Gönlümde engin yerin var benim için çok özelsin.

Beklerim geceleri ufkuma bir Yalnız Ay doğsun,
Kararan dünyama aydınlık,gönlüme sevinç dolsun.

Ey derdimin dermanı gökteki yalnız dolunayım,
Halimi arzettim sana başka nasıl yalvarayım.
Cengiz(SERDAR- GÖNÜL)14.05.2009