kimseye kendimi sevdiremiyorum,
yalnızlık öyle vahim ki,
bir acayip köpek,
paçalarıma inatla yapışmış,
sanki hep benimle güreşecek.

kimseye halım bildiremiyorum,
halım hal değil,
durumum sitem değil.
sitem olsaydı geçerdi,
geçen günler giderdi,
giden zaman içinde,
ırak olur biterdi.

kimseyi yardıma çağırmıyorum,
çünkü gelen bir başkasına can havli,
giden ardında bıraktı,
kocaman bir diş izi.
ittende beter di onlar,
en azından yalnızlık,
güzel alışkanlıklar yapar.

şiirimi burada sonlandırıyorum,
şiirimi kendime yoldaş sayıyorum,
şiir benim cigaram,yalnızlığımı anlamlandıran duman.
şiirde benim öksüzüm,
şiirsellik umut yüklü batmış,kamaram.
içinde neler yok ki,
yaşadığım acılar,
kahkaha atan anılar,
kendine kızan adamlar,
terk eden kızıl saçlı bacılar,
yalnız değilim ama,
şiir de beni tatlı tatlı paralar