3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
727
Okunma
Sarı bir balon gibi
Ufukta hep salınırdı
Ona bazen Ülker,
Bazen de sabah yıldızı derdim.
Seher vaktinden biraz önce
Ben okulumun yolundayken,
Gece saat dör-beş suları
Yollara düşerdim erkenden.
Gece maviliği başlayınca,
yıldızımında rengi ağarırdı.
Öylece gece karanlığı yitip giderdi
Sonra da başlardı gri sislerin derdi.
O sisler içinde, çamurlu patikalarda,
Suya batmışım gibi sisin ıslaklığı
İnsanı tıtreten sisin soğukluğu,
dayanılmaz can yakardı.
Bir an yıkandım, arındım sanırsın;
Sis önümde duman, duman,
Bense içinde bir gri leke
Bir görünen, bir kaybolan.
Nihayet güneş doğar.
Sis dağılır,yolumuz tamamlanır;
Sisin yerinde şimdi ter vardır;
Saat tam sekiz, ders başlamıştır.
Kemal Polat
5.0
100% (2)