Evet Anneciğim;
Çocukluğuma uzandığımda,
Evin her köşesinde duvarlarda,mobilyalarda
Hergün temizlemekten bıktığın
Minik parmak izlerimi anımsıyorum !!
Ne kadar masum dokunuşlardı :)

Senin olmadığın yerde
Yıllar geçtikçe,
Sürekli silmeye çalıştığın parmak izlerim;
Hüzün sayfasına şiirler işler oldu..
Sessiz çığlığım,suskunluğum
Her kelimesi bir gerçek,
Bazen de bir düş....
Kulağa hoş gelen bir melodi,
Bazen de uzaklardan gelen bir ses..
Çoğuzaman hüzne boyadığım gözyaşlarım,
Mutluluğumla dans eden mısralarım..
Geleceğe umudum,mutluluğum
Büyümüşlüğüme kırgınlığım olan şiirlerim ...

Evet Canözüm;
Ben kalemimin tümünü tüketsemde,
Bende izini bıraktığın
Annelik özverin hiç tükenmez..
Riya dolu hayatın keşmekeşliğinden
Bir nebze olsun kurtulmak,
Ve senin merhamet kanatlarına yaslanarak,
Büyük sevginde bin parça olmak istiyorum...

HAZAN YAPRAĞI 10.05.2009