Aşkın yalancı tanıkları vardı
Kızgın öfkeli biraz da suskun
Unutmuşken erkek kadını
Saklamazdı artık dünya
Adem oğlundan utancını

Evvel di hayat akardı ırmak
Sustu zaman bir zaman
İnsansız kaldığı zaman
Susar mıydı şimdi evvele
Ayaza aman bırakmıştı üşürken
Can yazıktı umutsuz
Kimsesiz çaresiz lal
Şimdi telef değil miydi can
Bab_ı esrarın koynunda
Can yaralı

Vakit alacakaranlık
Tutulmada yollar sensiz
Zayıf çaresiz yüreğim acılarda
Bıkkınlığın sürgününde gelecek
Şerefe matem tutmuş kadrin gülü
Zaman ağlasın geç olmaktayken ninniler

Şimdi öksüz huri nin çocukları
Ağlar baharın yalnızlığına
Yol boyu kırgın
Bahara çiçek açmıyor
Sıra selviler
Laleler nergisler rengini unutmuş
Güller nazara gelmiş
Boyun bükmüş limon ağaçları

Ben adını düşe yazdım anne
Hiç kurmadığım düşlere
Yol boyu kaç şafakta seni aradım
Kaç fırtına yelde yürüdüm
Sancılarda kaldı düşlerim
Yarınsız geleceksiz
Ağlamadım umuda
Sana yürüdüm anne
Geceydi tutulmadaydı ay

Yürüdüm alaca karanlığın koynunda
Yol ucunda yüreğinin evini görmek için
Açlığında şaha kalkarak şefkatinin
Evvelsiz sensiz çaresiz ümitsiz
Umut yazdım görmediğim
Tanımadığım yarınları
Seninle gelecek diye yürürken
Acının kırbacında bedenim
Kaç kez düşe yazdım

Şimdi yarın sen gelecek
Adını düşe yazdım anne
Düşe yazdım bir ömür bin gelecek
Seni sevgini özlemini şefkatini
Şerefe onura adına yanan her ışığa
Gelecek binlerce yıla
Adını düşe yazdım
Sen geleceksin diye anne
Düşe yazdım