Yeni başlangıçları
sende bırakıp,
Korkularınıda sırtlayıp
gidiyorum sevdiğim ...

Hayatım
Seninle anlam bulmuşken yeniden
Bende seninle buldum kendimi.
Sende buldum ...
Sanki hayat;
’bu kadarı çok fazla sana’
der gibi
Aldı seni benden!

Hakediyorum sanmıştım
Aslında bazen kabullenirdim de
Mutluluğu benim gibi adamların haketmediğini ...
Ancak
En azından sensizliği haketmediğimi de düşünürdüm!

Ve yanılırmışım ne yazıkki ...

’İzin ver de dokunayım yüreğine
İzin ver de sahip çıkayım, değsin yüreğin yüreğime’
diye başlayan bu aşk,
Seneler sonra
Yaşananlardan sonra
’küçük bir tebessümün ardından’
Elveda diyerek bitmemeliydi ...

gidiyorum sevdiğim ...

Ve her gece selamımı alacaksın
kirpiklerinden damlayan pişmanlığının gözyaşlarında,

bazen tutkumu
kimi zamanda bir beyaz kağıda sarılı
bir kaç damla gözyaşımı yollayacağım sana,

ben her baharda aşık olan adamlardan değilim
ama her baharda seni beklemeye
seni sevmeye yemin etmiş bir adamım ben.