Henüz yaşım onüç çıkmışım gurbetellere yapayalnız
cepteyok peş para karnım aç susuz çaresiz kalmışım
bir parkta çimende uyuyakalmış orada sabahlaşım
uyandığımda yorgun bitkin boş boş etrafa bakınmışım

çöpleri karıştırıp bir ekmek parcası bulmuş sevinmişim
iş arıyordum yaşım küçük kimse istemiyor çalıştırmıyordu
son çare kahvehane orada yaş falan dinlemiyorlardı
işe başaldığımda öyle sevinmiş mutlu olmuştumki

işte böyle başladı benim gurbet yaşantım çocuk yaşta
ne çocukluk bildim ne gençlik ne delikanlılık ben
hep çalıştım ama boş yerlerde meslek değilki kahvecilik
hayatım viran ziyan oldu be canım kardeşlik

belkide benim kafam çalışmadı belkide çok asiydim
ne ana ne baba ne büyük sözü hiç dinlemedim
hep isyanlarla kaçışla gecti gitti bütün ömrüm
bak şimdi nerelerde kimlerle ne hallerdeyim

kimse yapmaz insanın kendine yaptığını bunu öğrendim
öfkeyle kalkan zararla oturur ata sözüne önem verdim
şimdi çok sakinleştim ama bir ömür öylece tükettim
sevgili gencler siz siz olunda büyüklerinizi sakın üzmeyin