Gözlerindeki aşkı görmek,yüreğindeki sevgiyi hissetmek,belkide iki dudağın arasından çıkacak sözleri duymak için…Bir gün daha istiyorum, kapıma gelmiş ecelden,birkaç saat daha…
Yanında olabilsem keşke doya doya sarılabilsem cesaretimi toplayıp seni sevdiğimi haykırabilsem…Her istek anlamsız…Faydasız,,,O an hayatta olmamak istemiştim
yaşamıma hayatta denemezdi ki zaten gündüzleri mutluluk oyunu oyna geceleri çaresizlikle kaldığında gözlerinden kan akasıya ağla…Dayanamazdım… Dayanamadım
Senin ellerinde bir el… Benim elim değil yanında seni hissedip, gözlerine bakan biri… Ben değil seni benden çok sevende değil… Şimdi pişmanlığımın pençesindeyim…Sakın yanlış anlama pişmanlığım sana olan aşkıma değil kahrolası hatama…Çaresizlikle beklediğim an geldi yâda beni bekliyorlardı beklenti bitti!
Üşüyorum…
Karartılı görür oldum her şeyi…
En çok sevdiğim fotoğrafımız var ya onu bile…
Seni başkasıyla da olsa görebilecektim
Şimdi ise hiç!
Beklide…
Gökyüzünden yağmur olup saçlarına düşer süzülürüm kara gözlerine,
güneş olup gününü aydınlatırım, sensizliğimi hatırlayınca da
karanlığa boğulur gece olurum.
Fısıltılar duyuyorum…
Senin sesin mi? Evet evet senin sesin olmalı…
Seni seviyorum mu diyorsun yoksa benden nefret ettiğini mi söylüyorsun?
Ahh, şu bileklerimden akan yalnızlık bir dursa, bir anlasam söylediğini…
Sensizlik yüreğimi yakıyordu adeta… Dayanamadım
Anlamadan… Gidiyorum derken bıraktığın elimin yaşamını durdurdum
artık onlar benim değil sanki,bu bilekler bana ait olamazdı!
Hiç bir şey hissetmez oldum...
Aşkından ve beni yaşamdan alan yalnızlıktan başka…
Başımda diz çökmüş son kez saçlarımı okşayıp ağlayan sen misin?
Yoksa böyle bir aşka kapılan birinin canını alamayan Azrail mi…?

(mensur şiirimi beğenirsinz umarm)