O meydanda kaç can yitti biliyor musun?
Yitmek için gidilmemişti o zaman da.
Belki daha doğmamıştın bile sen,
Daha emeğini bulamadan alnının terine,
Kırdın, döktün gülüşlerimi meydanlarda.

Sabahları kalktın mı gün doğmadan,
Ekmeğinin peşinde düştün mü hiç yollara?
Evine götüremeyeceğin her bir lokmadan,
İçin yandı mı aybaşlarında alamadıklarına?
Kırdın döktün sevinçlerimi meydanlarda.

Amacı belli bayramımın, emeğimi haykırmak,
Sevgi, dostluk ve kardeşlikle el ele verirken,
İnsanca ve hakça bölüşmeye çağırmak.
Biri yer, biri bakarken kıyamet kopmasın derken,
Kırdın, döktün umutlarımı meydanlarda.

Gerçekten emek versen, dokunmazsın kılına,
Biten tek bir otunu gözünden sakınırsın.
Gururlu ve mağrur olursun dağlarım gibi,
Oya oya işlemek varken şu canım toprağı,
Kırdın, döktün filizlerimi meydanlarda.

Ayrık otlarını ayıklamadan gitmem daha,
Bastığım zemin sağlam, alnımda gurur var.
Köylü, işçi, emekçi, ülkemde gün doğmadı daha,
Cumhuriyetimin ilk on yılı gibi yaşanmalı derken,
Kırdın, döktün her şeyimi meydanlarda.