Dökülen Taşlar

ah şu dökülen taşlar
omuzlarından yüreğime
gölgelerinden sert
kuş bakışlım
kumrular mı özenir
kirpiklerinin dargınlığına

kovuklarımda biçim biçim
hiçbir şey düşündürtmeyen
asi bir soluk gibi çarpıyorsun
kayalarına direncimin
yalpalıyorum
bu zincirler ezemez beni
üzülme

ışırsam bir sabah
güneş yerine sensizliğe
nereye konar ki yıkıntıların
taşların yağarken omuzlarından üzerime
bırak kalayım o yıkıntıda
tel tel boğ beni istersen
farkında olmadan

’ön yargılıdır her zaman ölüm
senin için ölmek kıracak tüm yanılmalarını
bütün bitişlerin
sonlanmaların loşluğu utanacak kaderinden
ve sen belki ilk defa
beni kendimle bırakacaksın başbaşa
gecikmiş sonbaharımızın içine kapanması gibi’

kıyılmışsa serçelerin ve kırlangıçların göğüne
ikimizde mutsusuz demektir
kabullendiğimizi sanarak hayatı kendilendiğiyle
yeryüzünü bulamamış bir pınarın hüznü kadar acımtrak

’dudak büküşlerini ekledim
sensizlik koleksiyonumun baş köşesine
buyur gel otur anılarımızın orta yerine
bak bir sen yoksun sen harici’

ellerimi kenetleyemiyorum birbirine
parmaklarımda saçların dağınık değil
kendimi tutmalıyım belki seni hissedebilmek için
ellerimin bana en büyük haksızlığı mı bu
kendime dokunarak sana ihanet edemiyorum
ama ellerim bana ihanet içinde
sana dokunamamak gibi zorlu
herşeyin sonuna mecbur bırakılmış
bir hoşçakal gibi

dökülen taşlarını denizlere bırakma
kimseye ada olmasın güzel saçların
üşüsün isterse omuzların
yalnızlığımla örterim üstünü utangaçlığının
tedirginliğinin
caddelerde boy gösterme bırak taşların bana yağsın
gönüllüyüm ezilmeye yokluğunla
zamanı belirlenmemiş
griye dönüşümün
belki ayaklarım üşür de
dayanırım kapına
ellerin ılık su gibi okşar mı
yaşadıklarımı odasız
neyim varsa açıkta
istediğin yerden vurabilirsin beni
ama yanımdan geçip gidişini
hesaba katarak
yanımdan geçip gidip içine bakmadan içimin
ardın sıra acımasız kuşlar mı havalanır kar dolu göğüme
ayaklarımın tutmadığını sensiz
göz ardı ederek gözlerimin yumuk yumuk
içine kapanıklığını

’bugün bir kez yanıma geldin
bugün bir de diğeri oldun yüzüme bakmayarak’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.