6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1401
Okunma
tüm alışıla gelirlikler alışkanlıklarım oldu
var oluşunu unutmaya alışmak gibi
insanların birbirini unuttuğu
alışıla gelmiş toplumlarda
bir hayli şaşıyorum kendime
nedendir suretleri biribine benzetişim
ve dikkat ettikçe her birine
düşündükçe seni izleyişim
boşa çıkıyor tüm uğraşım ,bu girişim
beyaz sayfalardan bile çoğu çıkmıyor sesim
vaktin duruşunu gözlerinde izlemişim
ne zamanki gülümseyişin…
yola devam ediyorum sessizce konuşarak
duyamaz beni hiç kimse
zaten istemezlerde duymak
eski bir notadayım usulca fısıldanarak
karşıdan karşıya geçiyorum
sağa baktım, sola baktım
hep sana, hep sen vardın
ve usulca aynı şarkıyı çaldım
kıyamadım gözyaşlarımıda sana sakladım
senden kalan ne varsa en sona kaldırdım
köşe başında hayalin yine bir surette
dönüşümü yapıyorum üzgün vaziyette
tükenişin geldiği nokta son cümle
manasız yalnız söylemlerim
anladım bende unutmaya meyilliyim
bir şans daha verip biraz daha sabredeyim
19.12.2008
Cevap Yaz