Çocukken en sevdiğim oyunları yıllar sonra yeniden oynuyorum,
Arada bir saklambaç oynuyorum;
Sen ayrılığı sayarken, beni kolayca bulman için arkana saklanıyorum
Ama sen giderken geçtiğin yerlere dönüp bir defa bile bakmıyorsun
Ben bu oyunda hiç yakalanmıyorum
Seni yakalanma sırası bana hiç gelmediğinden sıkılıyorum….

Birazda sıcak-soğuk oynuyorum,
Yalnızlığı aydınlatan ateşim soğumasın, hep sıcak kalsın diye
Bu sefer seni içime saklıyorum,
Kalbim alkış tutuyor gelişine, seni dışarıda aramıyorum
Sana karşı hiç soğumuyorum böylece
Ama biliyorum sende bu oyundan sıkılıyorsun…

Sonra doğruluk mu? - cesaret mi? oynuyorum,
Belki bir cesaretle sana doğruları söylerim diye,
Ama hep ilk soruda oyunu bırakıyorum
Seni hala deliler gibi sevdiğimi söyleyemiyorum;
Bunlar çocukça şeyler dersin diye….