Nerde o günler diyeceksin yarın
Elinde tebeşir sınıfta çocukların
Canlanacak belki senin de çocukluk yılların
Lakin bilirsin ki geri alınmaz zaman
Ve geri getirmek mümkün değil geçmişi
Anılar yaşanmışlığınla burkarken içini
Ağlayamaz , ve akmazken gözünden yaş
Belki de son perdesidir oynanan bu oyun
Yada hayat sahnesi bu yavaş yavaş kapanan
Ve işte o zaman anlayacaksın..
Anlayacaksın ki
Ömür denen yolda galibiyette var mağlubiyette
Yani hayat sadece nefes almaktan ibaret değilmiş
Yaşanmışlık ve yaşanacaklar için de bir savaş
Öyleyse bırak dalsın nemli gözlerin uzaklara
Bırak aksın gözlerinden yaşalar
Kaybedilecek daha ne kaldı ki
Ağla ağlaya bildiğin kadar
Cünkü bilmelisin ki hasret bittiği yerde başlar

Kasıf Kanı Bey
Şiirinizi ilk olarak okuyorum.Kime-ne sevgili gardaşımın şiirini okurken ona güzel bir yorum yazmışsınız.Bu nedenle dikkatimi çekti.
Bu şiirnizi okurken çok düşlere daldım.Sanki ben söyledim,sizde yazdınız,ben yaşadım sizde gördünüz,ben çektim sizde duygulandınız, yaşamsal sürecimin her basamağında adeta benimle birlikte çekmiş ve yaşamış gibi gördüm.
Şiirinize bütünü ile baktım ve derinlemesine okudum.Çok etkilendim ki özsel olarak bunları yazdım.Gerisini zaten çok iyi biliyorsunuz...Harika bir dize kutlarım

Saygı ve sevgilerimle

can dostun