Denizli’de tarihi meydan Bayramyeri
Andırırdı bu dünyada bir mahşeri
Bitmezdi koşuşturma, bitmezdi telâş
Sesler yükselirdi gün boyu canhıraş
Kum gibi savrulurken insan seli
Çiçekçi önünde beklerdi bir deli
Dudağında bir türkü ,dinletirdi herkesi
Karşısında boynu bükük bir karanfil destesi:

_Gözlerin kara üzüm
Bakışın süzüm süzüm
Ben sevdadan yanmışım
Seyriyor iki gözüm
“Salına da salına da gel”

Üst -baş palas pandıras ,yırtık pırtık
Gözlerinde yanardı gizemli bir ışık
Köylü, kentli, çoluk çocuk,kadın erkek
Gülerdi delinin haline dudak bükerek
Sesi de pek dokunaklı ,öylesine yanık
O söyledikçe artardı çevrede kalabalık

_Karanfilin aşkına
Dönmüşüm ben şaşkına
Benim gönlüm delidir
Akar sevda köşküne
“Salına da salına da gel”

_Dalga dalga saçların
Bir hilâldir kaşların
Ak gerdanın üstüne
Konmuş huma kuşların
“Salına da salına da gel”

Öpüp okşayıp karanfili yakasına takardı
Çiçekçi hışımla deliye bir tokat atardı
Çiçekçi bu ,dini imanı paradır, para
Geçmemiş başından ne ayrılık ne sevda
Giderken ,gözleri yanarak bizim mecnun
Çiçekçi attığı tokattan pek memnun.
Türkü inlerdi bir zaman arka sokaktan
Zar zor duyulurdu gürültüden şamatadan

-Dudakların bal kiraz
Bitmez onda işve, naz
Benim bahtım karadır
Sen olsun güldür biraz
“Salına da salına da gel”

Uzatmayalım yıllar yılları kovaladı
Çarşı deliyi, deli çarşıyı oyaladı
Bizim delide saç baş ağardı
Dev marketler , çarşılar şehri sardı
Ağzına kadar doldu taştı Denizli
Bilinmez oldu kim yabancı kim yerli
Gün be gün Bayramyeri yalnızlığa büründü
Ne deli, ne de karanfil ortalıkta göründü
O gün bu gün ararım karanfil delisini
Velim sen getir o güzel türkünün gerisini…

Karanfil sen hasretsin
Gönlüme bir servetsin
Güzel seven ölmezmiş
Gözüm gönlüm seyretsin…
“Salına da salına da gel…” (1)
*
Veli AYKAR
Denizli,02 Nisan 2009

(1)Bu dize bir türküden alıntıdır.