7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1494
Okunma
Çamın yeşilini
Denizin mavisini
İçerken gün
Güneş’e vurgun.
En tenha saati belki yaşamın
Saatler yorgun.
Gölgeler dökülürken
Cunda’nın ardından
Ayvalık’ın üstüne;
Sadece
Gökyüzü değil tutuşan,
Işıksız kalacak gece
Böyle giderse..
Her akşam
Adaların ardına
Batar gün.
Deniz fenerlerinin
Dansı başlar Boğazda
Deniz durgun.
Karanlığa saplanırken
Zeytin dalları
Kan damlar yüreğimden.
Akşamcı bir martının
Çığılık çığlığa tutuşur kanatları
Denize düşen alevlerden.
Her akşam
Ufukta tutuşan
Duygulardır aslında,
Yaşanan,
Yaşanmayan
Umutlara yansıyan.
Karanlık dediğin
Bir avuç gölge
Gün’se insanın yüreğinde.
18/09/2006
H Hikmet Esen
Cevap Yaz