Bu mektup sanadır,Anam..
Hasretin tüter burnumda.
Nerden başlasam anlatmaya..
Bilmem ki.
Bir günümü anlatayım sana
Yalnızca bir günümü.. Anam.

Geçen akşam üstüydü.
Şirin küçük bir köydü.
Biz ise on iki asker,ölmeye gönüllü…
Yürüyorduk köye doğru.
Alacakaranlığın sessizliğinde
Buram buram sıla hasretiyle.
Dalmıştık gurbet türküleriyle
Yanık,içli hasret kokan
Memleket sohbetlerine
Gururluyduk.
Çünkü Vatan Bekçileriydik.
Vadinin derin sessizliğini
Bozdu birden silah sesleri
Onlarca belki de Yüzlerce namlu
Üzerimize doğrulmuştu..
İlk Kurşunla vurulmuştu arkadaşım
Sırada ben vardım..Anam.
Ben…
Ağaçlar… Kayalar..
Bize Kucak açmıştı..
Düşmana karşı.
Saklıyordu bizi hain kurşunlardan.
On İki askerden
Bendim en şanslı olan..
Sadece vurulmuştum Omzumdan.
O gün de ölmemiştim Anam.
Ne mutlu bana
Kanım akmıştı Vatanım için..
Ve Ne mutlu sana ki Anam
Sen Artık Gazi Anasısın..
Dua senden Anam dua senden.
Eksik etme üzerimizden.
Bir evladın olarak geldim..
Bin evladınla döneceğim..Anam.
Yarın ölsem de Anam..
Sakın üzülme..
Senin gibi binlerce Anamızın duasına
Güç yeter mi Anam.?

Sözüm sanadır Anam…
Daha hangisini anlatsam..
Haber geldi ilçeden..
Dediler ki şenlik varmış.
Analar günüymüş bugün..
Analar Günü..Anam..
İçim buruldu birden.
Gözümde sen..Gönlümde sen..
Canım ANAM..Bir bilsen..
Ne çok üzgünüm.. Anam
Seni Şehit Anası edemedim …Anam..
Bu sana armağanım olacaktı..
Olmadı… Anam..Olmadı..
Vatan sağ olsun..
Canım Anam, Günün kutlu olsun..