İNSANLIK SUÇU

Sen erkek ol ben kadın
Ben kendime bakmam sen kendine bakmazsın
Bizim kendimize geçmiyor hatırımız
Nerede kaldı ki sevdamıza geçsin…

Doğmadan öldürdük biz tüm çocuklarımızı
Kürtaj yapan sahte doktorlar gibi
Ana avrat söverken bir birimize
Katili değil miydik sevdamızın…

Sevişmelerimiz bile biyolojik savaş gibiydi
Nefeslerimiz nefeslerimize değerken
Fosfor soluyordu kansere koşan ciğerlerimiz
Bizim aşkımız insanlık suçuydu…

Hasret, bizi yargılayan mahkemeler oldu
Bir birimizi gördüğü zaman kan bürüyen gözlerimizin uzaklaşması
Firarı düşünen hicran hücrelerimizde bize biçilen hükümdü
Ruhumuzdaki sevdamız bedenimizi sonunda idam olan müebbet hükmüydü…

Biz bir birimizden nefret eden iki sevdalı
Savaşmadan sevişemeyen iki cani ruh
Hicran hücrelerinde; zincirsiz, prangasız azap ateşlerine yürüyen
İnsanlık suçu işleyen iki yabani…

GÖRKEM ÖZCAN
NİSAN.2009
İZMİR
[email protected]