umurumda değil/miş gibi gülüyorum
sanki unutmuşum o ağır hezimeti
ver yansın ediyor şarkılarım gecelerde

bundan böyle
sözüm söz
kararım karar

hayatın her cilvesine
aşüfte bir sergüzeştlikle cilveleniyorum

kısasa kısas
göze göz
dişe diş mi istenilen
işte
aynen öyle yapıyorum

bin gülüş bin âhenk
zil çalan eteklerimle
geniş ve hudutsuz daireler çiziyorum zamana

bir çakıl taşı gibi düşüyor sulara sahtekâr gülüşüm
gidip karşı kıyılara vuruyor
birilerini değil
yalnızca kendimi eyliyorum

...

çıldırası geliyor ağıt tadında mısralarımın
bir şiir var içimde
lâkin dilimde paslı bir kilit
kırdım ya hani
emanet bir anahtar gibi içime hapsettiğim sevdâyı
işte o yüzden yazmıyorum
yazamıyorum


bir şey var ki
o neyse
ve her nedense
arabesk cızırtılarla durmaksızın
jilet kesiği bir acıyla kanatıyor gün dönümlerimi

şehrimin her meydanında
muzaffer bir kumandan heykeli azametiyle
yenik ve ezik geçişimi bekliyor unutmalarım

rezil bir inkârın
uğursuz uğultusu kulaklarımda
çıldırıyorum

...

hani söz verdim ya
hani unutmuşum ya o ağır hezimeti
işte o yüzden
hayatın her cilvesine
aşüfte bir sergüzeştlikle cilveleniyorum

kısasa kısas
göze göz
dişe diş mi istenilen
işte
aynen öyle yapıyorum...

ceyda görk
6 nisan 2008